FILM KLASIKLERI

-Güzel oldugunuz kadar küstahsiniz da.

-Annecigim, ben bu amcayi çok sevdim. Ona baba diyebilirmiyim?

-Bana annemi tekrar anlatir misin babacigim?
Senin annen bir melekti yavrum.

-Neden agliyorsun annecigim?

-Hayir yavrum aglamiyorum. Gözume toz kaçti.

-Benim de senin yaþlarinda bir oglum vardi evladim.

-Seni sevmiyorum, seninle oyun oynadim, bunu anlamadin mi hala.

-Annen sen dogarken öldü yavrum.

-N'olur gerçegi söyleyin doktor yasayacak miyim?

-O kizla evlenirsen, seni mirasimdan mahrum, evlatliktan men ederim.

-Nayir Necla, nolamaz.

-Hayir siz kovmuyorsunuz, ben vazifemden istifa ediyorum.

-Tanrim, bu resim... bu resim...

-Ben fakir bir gencim, sen ise zengin bir fabrikatörün kizisin.

-Biz ayri dünyalarin insaniniz.

-Aman tanrim, göremiyorum... Göremiyorum.. Kör oldum.

-Göruyorum... Göruyorum..

-Evlenince pembe pancurlu bir evimiz olacak.

-Aman Allahim, ne kadar mesudum.

-Hayir.. Durun..! Kemal suçsuzdur.. Aradiginiz suçlu benim !

-Bizim bu dünyada yasamaya hakkýmýz yok mu be hakim bey abicim. Ha?

-Bu ses.. Bu ses.. Olamaz, git.. Git buradan..

-Vücuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla.

-Üstlendigin vazife çok mühim Kemal, bu görevi layikiyla yapacagindan eminim.

-Ben kör bir gencim, hayatimi keman çalarak kazanirim. Rica ederim duygularimla oynamayin.

-Sen arkadasimin askisin.

-Sizi ebediyete kadar bekleyeceðim.

-Lütfen haddinizi biliniz.

-Metanetinizi muhafaza ediniz. Tanridan ümit kesilmez.

-Tanrim ne kadar bedbahtim.

-Bana yillar önce çilgincasina sevdigim bir kadini hatirlattiniz...

-Babanin kanini yerde koma ogul.

-iste bana yazmis olduðun ask dolu mektuplar. Meger hepsi yalanmis. Al bunlari.

-Hayir Yusuf... Olaylar sandigin gibi degil.

-Fakirsin sen.. Fakir.. Fakir..

-Beni paranla satin alabilecegini mi sandin?

-Bu resimdeki amca kim anne?

-Sen kaç yigidim, ben onlari oyalarim.

-Hayir.. Hayir.. Tertemiz hislerimle oynadin benim.

-Biliyordum.. Ölmedigini biliyordum Rifat.

-Oh ne saadet.

-Yaa Justinyanus, iste buna Osmanli tokadi derler.

-Yettim yigidim.

-Yavrum istanbul sana neler etmis?

-Saadet dolu yuvamiza kara bir gölge düsürdün.

-Bizim gibi insanlar serefleri için yasarlar, namuslari için ölürler. Ama sen bunu anlayamazsin.

-Ben artik yarim bir insanim.

-Çocugumun ameliyat parasi için yaptim herseyi.

-Aglamak istiyorum.

-Demek ikimizde ayni, kadini sevdik.

-Olmadi Neriman, yapamadým.. Seni unutamadim.

-Ben sirtimda tas tasir, yine seni okuturum yavrum.

-Söyleyemedim anne, babamin simitçi oldugunu yine söyleyemedim !

-Son nefesimde herseyi itiraf etmek istiyorum. Katil benim.

-Demek askimiz bir yalandi.

-Parayla saadet olmaz evladim, bunu sakin unutma.

-Tanrim neden, neden ben!

-Nallahim...sen sen ...bu ses nolamaz...

 
Geri